SALUS
PÓPULI ego sum, dicit Dóminus: de quacúmque tribulatióne clamáverint ad me,
exáudiam eos: et ero illórum Dóminus in perpétuum. V/. Atténdite,
pópule meus, legem meam: inclináte aurem vestram in verba oris mei. Glória Patri. Salus pópuli.
|
YO
SOY la salud del pueblo, dice el Señor; yo les oiré benignamente, cuando
clamaren a mí en medio de sus tribulaciones, y seré eternamente Dios suyo. V/.
Escucha, pueblo mío, mi ley, y ten atentos tus oídos para percibir las
palabras de mis labios. V/. Gloria al Padre. Yo soy.
|
MAGNÍFICET
TE, Dómine, sanctórum tuórum Cosmæ et Damiáni beáta sollémnitas: qua et illis
glóriam sempitérnam, et opem nobis ineffábili providéntia contulísti. Per Dominum Jesum Christum, Filium Tuum, qui Tecum vivit et regnat in
unitate Spiritus Sancti, Deus, per omnia saecula saeculorum. Amen.
|
GLORIFICADO
SEAS, oh Señor, en la bienaventurada solemnidad de tus santos Cosme y Damián:
en que a ellos les diste la gloria sempiterna y nos concedes a nosotros con
providencia inefable su protección. Por nuestro Señor Jesucristo, tu Hijo, que contigo
vive y reina en la unidad del Espíritu Santo y es Dios por los siglos de los
siglos. Amén.
|
LÉCTIO
JEREMÍÆ PROPHÉTÆ.
In
diébus illis: Factum est verbum Dómini ad me, dicens: «Sta in porta domus
Dómini: et prǽdica ibi verbum istud, et dic: Audíte verbum Dómini, omnis
Juda, qui ingredímini per portas has, ut adorétis Dóminum. Hæc dicit Dóminus
exercítuum, Deus Israël: Bonas fácite vias vestras et stúdia vestra: et
habitábo vobíscum in loco isto. Nolíte confídere in verbis mendácii,
dicéntes: Templum Dómini, templum Dómini, templum Dómini est. Quóniam si bene
direxéritis vias vestras et stúdia vestra: si fecéritis judícium inter virum
et próximum ejus, ádvenæ et pupíllo et víduæ non fecéritis calúmniam, nec
sánguinem innocéntem effudéritis in loco hoc, et post deos aliénos non
ambulavéritis in malum vobismetípsis: habitábo vobíscum in loco isto, in
terra, quam dedi patribus vestris a sǽculo et usque in sǽculum»: ait Dóminus
omnípotens.
|
LECTURA
DEL PROFETA JEREMÍAS.
En
aquellos días, llegó la Palabra de Señor a mí, diciendo: Ponte a la puerta
del templo del Señor, y predica allí este sermón, hablando en los términos
siguientes: Oíd la palabra del Señor todos vosotros, ¡oh hijos de Judá!, que
entráis por estas puertas para adorar al Señor. Esto dice el Señor de los ejércitos, Dios
de Israel: Enmendad vuestra conducta y vuestras aficiones, y yo habitaré con
vosotros en este lugar. No pongáis
vuestra confianza en aquellas vanas y falaces expresiones, diciendo: Este es el
templo del Señor, el templo del Señor, el templo del Señor. Porque si enderezáreis al bien vuestras
acciones y vuestros deseos; si administráreis justicia entre hombre y hombre;
si
no hiciereis agravio al forastero, y al huérfano, y a la viuda, ni
derramáreis la sangre inocente en este lugar; y no anduviereis en pos de
dioses ajenos para vuestra misma ruina:
Yo habitaré con vosotros en este lugar, en esta tierra que di a vuestros
padres por siglos y siglos: así dice el Señor Omnipotente.
|
OCULI ÓMNIUM in te sperant, Dómine: et tu das illis
escam in témpore opportúno. v. Aperis tu manum tuam: et imples omne ánimal
benedictióne
|
POR
ESO las criaturas todas fijan en ti sus ojos, oh Señor; y tú les das el
alimento necesario a su tiempo. V/. Abres tu mano y colmas de bendiciones a
todos los vivientes.
|
SEQUÉNTIA
SANCTI EVANGÉLII SECÚNDUM LUCAM.
In illo témpore: Surgens Jesus de synagóga,
introívit in domum Simónis. Socrus autem Simónis tenebátur magnis fébribus:
et rogavérunt illum pro ea. Et stans super illam, imperávit febri: et dimísit
illam. Et contínuo surgens, ministrábat illis. Cum autem sol occidísset,
omnes, qui habébant infírmos váriis languóribus, ducébant illos ad eum. At
ille síngulis manus impónens, curábat eos. Exíbant autem dæmónia a multis,
clamántia et dicéntia: «Quia tu es Fílius Dei»; et íncrepans non sinébat ea
loqui, quia sciébant ipsum esse Christum. Facta autem die egréssus ibat in
desértum locum, et turbæ requirébant eum, et venérunt usque ad ipsum: et
detinébant illum, ne discéderet ab eis. Quibus ille ait: «Quia et áliis
civitátibus opórtet me evangelizáre regnum Dei: quia ídeo missus sum.» Et
erat prǽdicans in synagógis Galilǽæ.
|
Continuación del Santo Evangelio según San
Lucas.
En aquel tiempo: Al salir Jesús de la sinagoga, entró en la casa de Simón. La suegra de Simón estaba con fiebre muy alta y le rogaron por ella. Él, inclinándose sobre ella, increpó a la fiebre, y se le pasó; ella, levantándose enseguida, se puso a servirles. Al ponerse el sol, todos cuantos tenían enfermos con diversas dolencias se los llevaban, y él, imponiendo las manos sobre cada uno, los iba curando. De muchos de ellos salían también demonios, que gritaban y decían: «Tú eres el Hijo de Dios». Los increpaba y no les dejaba hablar, porque sabían que él era el Mesías. Al hacerse de día, salió y se fue a un lugar desierto. La gente lo andaba buscando y, llegando donde estaba, intentaban retenerlo para que no se separara de ellos. Pero él les dijo: «Es necesario que proclame el reino de Dios también a las otras ciudades, pues para esto he sido enviado». Y predicaba en las sinagogas de Judea. |
SI
AMBULÁVERO in médio tribulatiónis, vivificábis me, Dómine: et super iram
inimicórum meorum exténdes manum tuam, et salvum me fáciet déxtera tua.
|
SI
ME HALLÓ, oh Dios, en medio de la tribulación, tú me animas, porque extiendes
tu mano contra el furor de mis enemigos y me salvará tu diestra.
|
IN
TUORUM, Dómine, pretiósa morte justórum sacrifícium illud offérimus, de quo
martýrium sumpsit omne princípium. Per Dominum Jesum Christum, Filium Tuum, qui Tecum
vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti, Deus, per omnia saecula
saeculorum. Amen.
|
EN
LA PRECIOSA muerte de tus santos, te ofrecemos, oh Señor, aquel sacrificio,
de que tomó principio todo martirio. Por nuestro Señor Jesucristo, tu Hijo, que contigo
vive y reina en la unidad del Espíritu Santo y es Dios por los siglos de los
siglos. Amén.
|
TU
MANDÁSTI, mandáta tua custodíri nimis: útinam dirigántur viæ meæ, ad
custodiéndas justificatiónes tuas.
|
TÚ
ORDENASTE que se guarden exactísimamente tus mandamientos; ojalá que sean
enderezados mis pasos a observar tus justísimas leyes.
|
SIT
NOBIS, Dómine, sacraménti tui certa salvátio: quæ cum beatórum Mártyrum
tuórum Cosmæ et Damiáni méritis implorátur. Per
Dominum Jesum Christum, Filium Tuum, qui Tecum vivit et regnat in unitate
Spiritus Sancti, Deus, per omnia saecula saeculorum. Amen.
|
SIRVAMOS,
Señor, de salvación cierta la percepción de este sacramento; la cual imploramos
por los méritos de tus bienaventurados mártires Cosme y Damián. Por nuestro Señor
Jesucristo, tu Hijo, que contigo vive y reina en la unidad del Espíritu Santo
y es Dios por los siglos de los siglos. Amén.
|
ORÉMUS.
Humiliáte cápita vestra Deo.
Subjéctum
tibi pópulum, quǽsumus, Dómine, propitiátio cœléstis amplíficet: et tuis
semper fáciat servíre mandátis. Per
Dominum Jesum Christum, Filium Tuum, qui Tecum vivit et regnat in unitate
Spiritus Sancti, Deus, per omnia saecula saeculorum. Amen.
|
OREMOS.
Humillada ante Dios vuestras cabezas
Te
suplicamos, Señor, que por tu bondad multipliques a tu pueblo fiel y hagas
que te sirva siempre según tus mandatos. Por nuestro Señor
Jesucristo, tu Hijo, que contigo vive y reina en la unidad del Espíritu Santo
y es Dios por los siglos de los siglos. Amén.
|
COMENTARIOS:
Homilía de Maitines NUESTRA FIEBRE ES LA SENSUALIDAD; NUESTRA FIEBRE ES LA LUJURIA; NUESTRA FIEBRE ES LA AMBICIÓN; NUESTRA FIEBRE ES LA IRA. San Ambrosio obispo
Sta Teresa de Jesús A PESAR DE LA ENFERMEDAD, NO SE REVELA MI VOLUNTAD A LA DE DIOS.
“INCLINÁNDOSE HACIA ELLA, MANDÓ A LA FIEBRE, Y LA DEJÓ.” Catena Aurea de Santo Tomás de Aquino
ES CURADA DE LA FIEBRE LA SUEGRA DE SIMÓN. VIERNES DE LA SEXTA SEMANA DESPUÉS DE PENTECOSTÉS.