FAC
MECUM, Dómine, signum in bonum: ut vídeant, qui me oderunt, et confundántur:
quóniam tu, Dómine, adjuvísti me et consolátus es me.
V/. Inclína, Dómine, aurem
tuam, et exáudi me: quóniam inops et pauper sum ego.
V/.
Gloria Patri, et Filio, et Spiritui Sancto. Sicut
erat in principio, et nunc, et semper, et in sæcula sæculorum. Amen.
|
HAZ
CONMIGO, Señor, algún prodigio, para que los que me aborrecen vean con
confusión suya como tú, oh Señor, me has socorrido y consolado.
V/.Inclina, Señor, tu oído y
escúchame; porque me hallo afligido y necesitado.
V/.
Gloria al Padre y al
Hijo y al Espíritu Santo. Como era en el principio ahora y siempre por los
siglos de los siglos. Amén.
|
JEJÚNIA
NOSTRA, quǽsumus Dómine, benígno favóre proséquere: ut, sicut ab aliméntis
abstinémus in córpore; ita a vítiis jejunémus in mente. Per Dominum Jesum Christum, Filium Tuum, qui Tecum vivit et regnat in
unitate Spiritus Sancti, Deus, per omnia saecula saeculorum. Amen.
|
DÍGNATE,
SEÑOR, aceptar benignamente nuestros ayunos; para que así como nos abstenemos
en el cuerpo de alimentos, así también nos abstengamos de vicios en el alma. Por
nuestro Señor Jesucristo, tu Hijo, que contigo vive y reina en la unidad del
Espíritu Santo y es Dios por los siglos de los siglos. Amén
|
LÉCTIO
LIBRI NUMERI.
In
diébus illis: Convenérunt fílii Israël adversum Móysen et Aaron: et versi in
seditiónem dixérunt: «Date nobis aquam, ut bibámus.» Ingressúsque Móyses et
Aaron, dimíssa multitúdine, tabernáculum fœderis corruérunt proni in terram
clamaverúntque ad Dóminum atque dixérunt: «Dómine Deus audi clamórem hujus
pópuli et áperi eis thesáurum tuum fontem aquæ vivæ, ut, satiáti cesset
murmurátio eórum.» Et appáruit glória Dómini super eos. Locutúsque est
Dóminus ad Móysen, dicens: «Tolle virgam, et cóngrega pópulum, tu et Aaron
frater tuus, et loquímini ad petram coram eis, et illa dabit aquas. Cumque
edúxeris aquam de petra, bibet omnis multitúdo et juménta ejus.» Tulit ígitur
Móyses virgam, quæ erat in conspéctu Dómini, sicut præcéperat ei, congregáta
multitúdine ante petram, dixítque eis: «Audíte, rebélles et incréduli: Num de
petra hac vobis aquam potérimus ejícere?» Cumque elevásset Móyses manum,
percútiens virga bis sílicem, egréssæ sunt aquæ largíssimæ, ita ut pópulus
bíberet, et juménta. Dixítque Dóminus ad Móysen et Aaron: «Quia non
credidístis mihi, ut sanctificarétis me coram fíliis Israël, non introducétis
hos pópulos in terram quam dabo eis.» Hæc est aqua contradictiónis, ubi jurgáti
sunt fílii Israël contra Dóminum, et sanctificátus est in eis.
|
LECTURA
DEL LIBRO DE LOS NÚMEROS.
En
aquellos días: Llegaron, pues, contra Moisés y Aarón, y amotinados dijeron: ¡Ojalá hubiésemos
perecido allá entre nuestros hermanos delante del Señor! Con esto Moisés y Aarón, separándose de la
gente, y entrando en el Tabernáculo de la alianza, se postraron contra el
suelo y clamaron al Señor, y dijeron: ¡Oh Señor, nuestro Dios! escucha los
clamores de este pueblo, y ábreles tu tesoro, una fuente de agua viva, a fin
de que, apagada su sed, cesen de murmurar. En esto apareció la gloria del
Señor sobre ellos. Y habló el Señor a Moisés, diciendo: Toma la vara, y
congregad al pueblo, tú y tu hermano Aarón, y hablaréis a la peña en
presencia de toda la gente, y la peña brotará aguas. Y sacado que hubieres
agua de la peña, beberá todo el pueblo con sus ganados. Tomó, pues, Moisés su vara, que se guardaba
en la presencia del Señor, según él se lo mandó, y congregada la multitud delante de la peña
les dijo: Oíd, rebeldes y descreídos: ¿Por ventura podremos nosotros sacaros
agua de esta peña? Y habiendo alzado
Moisés la mano, y herido dos veces con la vara aquella peña, salieron aguas
copiosísimas; de manera que pudo beber el pueblo y los ganados. Dijo entonces el Señor a Moisés y Aarón: Ya
que no me habéis creído en orden a hacer conocer mi gloria a los hijos de
Israel, no introduciréis vosotros este pueblo en la tierra que yo le
daré. Esta es el agua de
contradicción, donde los hijos de Israel protestaron contra el Señor, el cual
manifestó en ellos su gloria.
|
IN DEO sperávit cor meum ,et adjútus sum: et
reflóruit caro mea, et ex voluntáte mea confitébor illi. V/. Ad te, Dómine, clamávi:
Deus meus, ne síleas, ne discédas a me.
|
EN
DIOS esperó mi corazón, y fui socorrido: y resucitó mi carne, y así le
alabaré con todo mi afecto. V/. A ti clamo, Señor, no te hagas sordo a mis
ruegos, Dios mío, ni te apartes de mí.
|
DÓMINE,
non secúndum peccáta nostra, quæ fécimus nos: neque secúndum iniquitátes
nostras retríbuas nobis. V/. Dómine, ne memíneris iniquitátum nostrárum
antiquárum: cito antícipent nos misericórdiæ tuæ, quia páuperes facti sumus
nimis. (Hic
genuflectitur) V/. Adjuva nos, Deus, salutáris noster: et propter
glóriam nóminis tui, Dómine, líbera nos: et propítius esto peccátis nostris,
propter nomen tuum.
|
SEÑOR,
no nos trates según merecen nuestros pecados, ni según nuestras culpas nos
castigues. V/. Señor, no te acuerdes de nuestras antiguas maldades: anticípense
a favor nuestro cuanto antes tus misericordias; pues nos hallamos reducidos a
extrema miseria. (Aquí se arrodilla).
V/. Ayudanos, oh Dios salvador nuestro: y por la gloria de tu nombre,
líbranos, Señor, y perdona nuestros pecados, por amor a tu nombre.
|
SEQUÉNTIA
SANCTI EVANGÉLII SECÚNDUM JOÁNNEM
In
illo témpore: venit Jesus in civitatem Samariæ quæ dicitur Sichar: juxta
prǽdium quod dedit Jacob Joseph filio suo erat autem ibi fons Jacob. Jesus
ergo fatigátus ex itínere sedebat sic super fontem. Hora erat quasi sexta.
Venit mulier de Samaria haurire aquam. Dicit ei Jesus: «Da mihi bíbere.»
(Discipuli enim ejus abierant in civitatem ut cibos emerent.) Dicit ergo ei
mulier illa Samaritana: «Quomodo tu Judǽus cum sis, bibere a me poscis quæ
sum mulier Samaritana? non enim coutuntur Judæi Samaritanis?» Respondit
Jesus, et dixit ei: «Si scires donum Dei, et quis est, qui dicit tibi: Da
mihi bibere tu forsitan petisses ab eo et dedisset tibi aquam vivam.» Dicit
ei mulier: «Dómine, neque in quo haurias habes, et puteus altus est: unde
ergo habes aquam vivam? Numquid tu maior es patre nostro Iacob, qui dedit
nobis puteum, et ipse ex eo bibit et filii ejus et pecora ejus?» Respondit Jesus,
et dixit ei: «Omnis qui bibit ex aqua hac sitiet iterum: qui autem biberit ex
aqua quam ego dabo ei non sitiet in æternum, sed aqua, quam dabo ei, fiet in
eo fons aquæ salientis in vitam æternam.» Dicit
ad eum mulier: «Dómine, da mihi hanc aquam, ut non sitiam, neque veniam huc
haurire.» Dicit
ei Jesus: «Vade voca virum tuum et veni huc.» Respondit mulier et dixit: «Non
habeo virum.» Dicit ei Jesus: «Bene dixisti quia non habeo virum: quinque
enim viros habuisti. et nunc quem habes non est tuus vir: hoc vere dixisti.»
Dicit ei mulier: «Dómine video quia propheta es tu. Patres nostri in monte
hoc adoraverunt, et vos dicitis quia Jerosolymis est locus ubi adorare
oportet.» Dicit ei Jesus: «Mulier, crede mihi, quia veniet hora, quando neque
in monte hoc, neque in Jerosolymis adorabitis Patrem. Vos adoratis quod
nescitis: nos adoramus quod scimus, quia salus ex Judæis est. Sed venit hora,
et nunc est, quando veri adoratores adorabunt Patrem in spiritu et veritate.
Nam et Pater tales quærit, qui adorent eum. Spiritus
est Deus: et eos qui adorant eum in spiritu et veritate oportet adorare.»
Dicit ei mulier: «Scio quia Messias venit (qui dicitur Christus). Cum ergo
venerit ille nobis annuntiabit omnia.» Dicit ei Jesus «Ego sum qui loquor
tecum.» Et continuo venerunt discipuli ejus: et mirabantur quia cum muliere
loquebatur. Nemo
tamen dixit: «Quid quæris, aut quid loqueris cum ea? Reliquit
ergo hydriam suam mulier, et abiit in civitatem, et dicit illis hominibus:
«Venite, videte hominem qui dixit mihi omnia quæcumque feci. Numquid ipse est
Christus.» Exierunt de civitate et veniebant ad eum. Interea rogabant eum,
discipuli, dicentes: «Rabbi, manduca.» Ille autem dixit eis: «Ego cibum habeo
manducare quem vos nescitis.» Dicebant ergo discipuli ad invicem: «Numquid aliquis
atulit ei manducare.» Dicit eis Jesus: «Meus cibus est ut faciam voluntatem
ejus qui misit me, ut perficiam opus ejus. Nonne
vos dicitis, quod adhuc quattuor menses sunt, et messis venit? Ecce dico vobis: Levate
oculos vestros, et videte regiones, quia albæ sunt iam ad messem. Et qui metit, mercedem accipit, et congregat fructum in vitam æternam;
ut, et qui seminat, simul gaudeat, et qui metit. In hoc enim est verbum
verum: quia alius est qui seminat, et alius est qui metit. Ego misi vos metere quod vos
non laborastis: alii laboraverunt, et vos in laborem eorum introistis.» Ex civitate autem illa multi crediderunt in eum Samaritanorum propter
verbum mulieris testimonium perhibentis. Quia dixit mihi omnia quæcumque
feci. Cum venissent ergo ad illum Samaritani, rogaverunt eum ut ibi maneret.
Et mansit ibi duos dies. Et multo plures crediderunt propter sermonem ejus.
Et mulieri dicebant: «Quia jam non propter tuam loquellam credimus: ipsi enim
audivimus et scimus quia hic est vere Salvator mundi.»
|
Continuación del Santo Evangelio según San Juan En aquel tiempo, llegó Jesús a una ciudad de Samaría llamada Sicar, cerca del campo que dio Jacob a su hijo José; allí estaba el pozo de Jacob. Jesús, cansado del camino, estaba allí sentado junto al pozo. Era hacia la hora sexta. Llega una mujer de Samaría a sacar agua, y Jesús le dice: «Dame de beber». Sus discípulos se habían ido al pueblo a comprar comida. La samaritana le dice: «¿Cómo tú, siendo judío, me pides de beber a mí, que soy samaritana?» (porque los judíos no se tratan con los samaritanos). Jesús le contestó: «Si conocieras el don de Dios y quién es el que te dice “dame de beber”, le pedirías tú, y él te daría agua viva». La mujer le dice: «Señor, si no tienes cubo, y el pozo es hondo, ¿de dónde sacas el agua viva?; ¿eres tú más que nuestro padre Jacob, que nos dio este pozo, y de él bebieron él y sus hijos y sus ganados?». Jesús le contestó: «El que bebe de esta agua vuelve a tener sed; pero el que beba del agua que yo le daré nunca más tendrá sed: el agua que yo le daré se convertirá dentro de él en un surtidor de agua que salta hasta la vida eterna». La mujer le dice: «Señor, dame esa agua: así no tendré más sed, ni tendré que venir aquí a sacarla». Él le dice: «Anda, llama a tu marido y vuelve». La mujer le contesta: «No tengo marido». Jesús le dice: «Tienes razón, que no tienes marido: has tenido ya cinco, y el de ahora no es tu marido. En eso has dicho la verdad». La mujer le dice: «Señor, veo que tú eres un profeta. Nuestros padres dieron culto en este monte, y vosotros decís que el sitio donde se debe dar culto está en Jerusalén». Jesús le dice: «Créeme, mujer: se acerca la hora en que ni en este monte ni en Jerusalén adoraréis al Padre. Vosotros adoráis a uno que no conocéis; nosotros adoramos a uno que conocemos, porque la salvación viene de los judíos. Pero se acerca la hora, ya está aquí, en que los verdaderos adoradores adorarán al Padre en espíritu y verdad, porque el Padre desea que lo adoren así. Dios es espíritu, y los que lo adoran deben hacerlo en espíritu y verdad». La mujer le dice: «Sé que va a venir el Mesías, el Cristo; cuando venga, él nos lo dirá todo». Jesús le dice: «Soy yo, el que habla contigo». En esto llegaron sus discípulos y se extrañaban de que estuviera hablando con una mujer, aunque ninguno le dijo: «¿Qué le preguntas o de qué le hablas?». La mujer entonces dejó su cántaro, se fue al pueblo y dijo a la gente: «Venid a ver un hombre que me ha dicho todo lo que he hecho; ¿será este el Mesías?». Salieron del pueblo y se pusieron en camino adonde estaba él. Mientras tanto sus discípulos le insistían: «Maestro, come». Él les dijo: «Yo tengo un alimento que vosotros no conocéis». Los discípulos comentaban entre ellos: «¿Le habrá traído alguien de comer?». Jesús les dice: «Mi alimento es hacer la voluntad del que me envió y llevar a término su obra. ¿No decís vosotros que faltan todavía cuatro meses para la cosecha? Yo os digo esto: levantad los ojos y contemplad los campos, que están ya dorados para la siega; el segador ya está recibiendo salario y almacenando fruto para la vida eterna: y así, se alegran lo mismo sembrador y segador. Con todo, tiene razón el proverbio: uno siembra y otro siega. Yo os envié a segar lo que no habéis trabajado. Otros trabajaron y vosotros entrasteis en el fruto de sus trabajos». En aquel pueblo muchos samaritanos creyeron en él por el testimonio que había dado la mujer: «Me ha dicho todo lo que he hecho». Así, cuando llegaron a verlo los samaritanos, le rogaban que se quedara con ellos. Y se quedó allí dos días. Todavía creyeron muchos más por su predicación, y decían a la mujer: «Ya no creemos por lo que tú dices; nosotros mismos lo hemos oído y sabemos que él es de verdad el Salvador del mundo». |
INTÉNDE
VOCI oratiónis meæ, Rex meus et Deus meus: quóniam ad te orábo, Dómine.
|
ATIENDE
a la voz de mis suplicas, oh mi Rey y Dios mío: porque a ti enderezare mi
oración, Señor.
|
RÉSPICE,
QUǼSUMUS, Dómine, propítius ad múnera quæ sacrámus: ut tibi grata sint et
nobis salutária semper exsístant. Per Dominum Jesum Christum,
Filium Tuum, qui Tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti, Deus…
|
TE
ROGAMOS, Señor, que mires propicio los dones que te consagramos, a fin de que
sean agradables para ti y saludables siempre para nosotros. Por nuestro Señor
Jesucristo, tu Hijo, que contigo vive y reina en la unidad del Espíritu Santo
y es Dios…
|
VERE
DIGNUM et iustum est, æquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias
ágere: Dómine, sancte Pater, omnípotens ætérne Deus: Qui corporáli jejúnio
vítia cómprimis, mentem élevas, virtútem largíris, et præmia: per Christum
Dóminum nostrum. Per quem majestátem tuam laudant Angeli, adórant
Dominatiónes, tremunt Potestátes. Cæli cælorúmque Virtútes, ac beáta
Séraphim, sócia exsultatióne concélebrant. Cum quibus et nostras voces, ut
admítti júbeas deprecámur, súpplici confessióne dicéntes:
|
EN
VERDAD es digno y justo, equitativo y saludable, darte gracias en todo tiempo
y lugar, Señor, santo Padre, omnipotente y eterno Dios, que, por el ayuno
corporal, domas nuestras pasiones, elevas la mente, nos das la virtud y el
premio, por Jesucristo nuestro Señor, por quien alaban los Ángeles a tu
majestad, la adoran las Dominaciones, la temen las Potestades y la celebran
con igual júbilo los Cielos, las Virtudes de los cielos y los bienaventurados
Serafines. Te rogamos que con sus voces admitas también las de los que te
decimos, con humilde confesión.
|
QUI
BÍBERIT aquam, quam ego dabo ei, dicit Dóminus, fiet in eo fons aquæ
saliéntis in vitam ætérnam.
|
EL
QUE bebiere del agua que yo le daré, dice el Señor, tendrá dentro de sí un manantial de agua que
manara hasta la vida eterna.
|
HUJUS
NOS, Dómine, percéptio sacraménti mundet a crimine: et ad cœléstia regna
perdúcat. Per Dominum Jesum Christum, Filium Tuum, qui Tecum
vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti, Deus, per omnia saecula
saeculorum. Amen.
|
HAZ,
SEÑOR, que la percepción de este sacramento nos purifique de todos los
crímenes y nos conduzca al reino celestial. Por nuestro Señor Jesucristo, tu
Hijo, que contigo vive y reina en la unidad del Espíritu Santo y es Dios por
los siglos de los siglos. Amén
|
ORÉMUS.
Humiliáte
cápita vestra Deo.
PRÆSTA,
QUǼSUMUS, omnípotens Deus: ut, qui in tua protectióne confídimus, cuncta
nobis adversántia, te adjuvánte, vincámus. Per
Dominum Jesum Christum, Filium Tuum, qui Tecum vivit et regnat in unitate
Spiritus Sancti, Deus, per omnia saecula saeculorum. Amen.
|
OREMOS.
Humillad
ante Dios vuestras cabezas
TE
SUPLICAMOS, oh Dios todopoderoso, nos concedas que quienes confiamos en tu
protección venzamos con tu ayuda todas nuestras adversidades. Por nuestro
Señor Jesucristo, tu Hijo, que contigo vive y reina en la unidad del Espíritu
Santo y es Dios por los siglos de los siglos. Amén
|
Viernes de la III Semana de Cuaresma. Folleto PDF
- Homilía de Maitines NO EN VANO SE FATIGA JESÚS. San Agustín obispo
- JESÚS FUERTE Y DÉBIL. San Agustín Sta Teresa de Jesús SEÑOR; DAME DE ESA AGUA.
- Benedicto XVI LA SED DE CRISTO
PREDICACIÓN DE LA SAMARITANA Santo Tomás de Aquino
“VINO UNA MUJER DE SAMARIA A SACAR AGUA.” Catena Aurea de Santo Tomás de Aquino
LA CONVERSACIÓN DE CRISTO CON LA SAMARITANA. SÁBADO DE LA QUINTA SEMANA DESPUÉS DE PENTECOSTÉS.
CONVIÉRTESE LA MUJER, Y ANUNCIA A CRISTO A LOS SAMARITANOS. DOMINGO VI DESPUÉS DE PENTECOSTÉS.
JESÚS EN EL POZO DE JACOB. Dom Gueranger
SEÑOR, DAME TU GRACIA. Homilía
EL SEÑOR TIENE SED DE ALMAS. Homilía
EL CANSANCIO Y LA SED DE JESÚS. Homilía