domingo, 26 de marzo de 2017

VIERNES DE LA III SEMANA DE CUARESMA



VIERNES DE LA III SEMANA DE CUARESMA
Estación en San Lorenzo en Lucina
III clase, morado
Gloria y prefacio

Idea dominante de la Misa de esta Feria: Dios nos ayuda generosamente en nuestros combates espirituales
 
INTROITO Salmo 85,17.1
FAC MECUM, Dómine, signum in bonum: ut vídeant, qui me oderunt, et confundántur: quóniam tu, Dómine, adjuvísti me et consolátus es me.
V/. Inclína, Dómine, aurem tuam, et exáudi me: quóniam inops et pauper sum ego.
V/. Gloria Patri, et Filio, et Spiritui Sancto. Sicut erat in principio, et nunc, et semper, et in sæcula sæculorum. Amen.
HAZ CONMIGO, Señor, algún prodigio, para que los que me aborrecen vean con confusión suya como tú, oh Señor, me has socorrido y consolado.
V/.Inclina, Señor, tu oído y escúchame; porque me hallo afligido y necesitado.
V/. Gloria al Padre y al Hijo y al Espíritu Santo. Como era en el principio ahora y siempre por los siglos de los siglos. Amén.

COLECTA
JEJÚNIA NOSTRA, quǽsumus Dómine, benígno favóre proséquere: ut, sicut ab aliméntis abstinémus in córpore; ita a vítiis jejunémus in mente. Per Dominum Jesum Christum, Filium Tuum, qui Tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti, Deus, per omnia saecula saeculorum. Amen.
DÍGNATE, SEÑOR, aceptar benignamente nuestros ayunos; para que así como nos abstenemos en el cuerpo de alimentos, así también nos abstengamos de vicios en el alma. Por nuestro Señor Jesucristo, tu Hijo, que contigo vive y reina en la unidad del Espíritu Santo y es Dios por los siglos de los siglos. Amén

EPÍSTOLA Números 20,1.3.6-13.
LÉCTIO LIBRI NUMERI.
In diébus illis: Convenérunt fílii Israël adversum Móysen et Aaron: et versi in seditiónem dixérunt: «Date nobis aquam, ut bibámus.» Ingressúsque Móyses et Aaron, dimíssa multitúdine, tabernáculum fœderis corruérunt proni in terram clamaverúntque ad Dóminum atque dixérunt: «Dómine Deus audi clamórem hujus pópuli et áperi eis thesáurum tuum fontem aquæ vivæ, ut, satiáti cesset murmurátio eórum.» Et appáruit glória Dómini super eos. Locutúsque est Dóminus ad Móysen, dicens: «Tolle virgam, et cóngrega pópulum, tu et Aaron frater tuus, et loquímini ad petram coram eis, et illa dabit aquas. Cumque edúxeris aquam de petra, bibet omnis multitúdo et juménta ejus.» Tulit ígitur Móyses virgam, quæ erat in conspéctu Dómini, sicut præcéperat ei, congregáta multitúdine ante petram, dixítque eis: «Audíte, rebélles et incréduli: Num de petra hac vobis aquam potérimus ejícere?» Cumque elevásset Móyses manum, percútiens virga bis sílicem, egréssæ sunt aquæ largíssimæ, ita ut pópulus bíberet, et juménta. Dixítque Dóminus ad Móysen et Aaron: «Quia non credidístis mihi, ut sanctificarétis me coram fíliis Israël, non introducétis hos pópulos in terram quam dabo eis.» Hæc est aqua contradictiónis, ubi jurgáti sunt fílii Israël contra Dóminum, et sanctificátus est in eis.
LECTURA DEL LIBRO DE LOS NÚMEROS.
En aquellos días: Llegaron, pues, contra Moisés y Aarón,  y amotinados dijeron: ¡Ojalá hubiésemos perecido allá entre nuestros hermanos delante del Señor!  Con esto Moisés y Aarón, separándose de la gente, y entrando en el Tabernáculo de la alianza, se postraron contra el suelo y clamaron al Señor, y dijeron: ¡Oh Señor, nuestro Dios! escucha los clamores de este pueblo, y ábreles tu tesoro, una fuente de agua viva, a fin de que, apagada su sed, cesen de murmurar. En esto apareció la gloria del Señor sobre ellos. Y habló el Señor a Moisés, diciendo: Toma la vara, y congregad al pueblo, tú y tu hermano Aarón, y hablaréis a la peña en presencia de toda la gente, y la peña brotará aguas. Y sacado que hubieres agua de la peña, beberá todo el pueblo con sus ganados.  Tomó, pues, Moisés su vara, que se guardaba en la presencia del Señor, según él se lo mandó,  y congregada la multitud delante de la peña les dijo: Oíd, rebeldes y descreídos: ¿Por ventura podremos nosotros sacaros agua de esta peña?  Y habiendo alzado Moisés la mano, y herido dos veces con la vara aquella peña, salieron aguas copiosísimas; de manera que pudo beber el pueblo y los ganados.  Dijo entonces el Señor a Moisés y Aarón: Ya que no me habéis creído en orden a hacer conocer mi gloria a los hijos de Israel, no introduciréis vosotros este pueblo en la tierra que yo le daré.  Esta es el agua de contradicción, donde los hijos de Israel protestaron contra el Señor, el cual manifestó en ellos su gloria.

GRADUAL Salmo 27, 2.1
IN DEO sperávit cor meum ,et adjútus sum: et reflóruit caro mea, et ex voluntáte mea confitébor illi. V/. Ad te, Dómine, clamávi: Deus meus, ne síleas, ne discédas a me.
EN DIOS esperó mi corazón, y fui socorrido: y resucitó mi carne, y así le alabaré con todo mi afecto. V/. A ti clamo, Señor, no te hagas sordo a mis ruegos, Dios mío, ni te apartes de mí.

TRACTO Salmo 102,10
DÓMINE, non secúndum peccáta nostra, quæ fécimus nos: neque secúndum iniquitátes nostras retríbuas nobis. V/. Dómine, ne memíneris iniquitátum nostrárum antiquárum: cito antícipent nos misericórdiæ tuæ, quia páuperes facti sumus nimis. (Hic genuflectitur) V/. Adjuva nos, Deus, salutáris noster: et propter glóriam nóminis tui, Dómine, líbera nos: et propítius esto peccátis nostris, propter nomen tuum.
SEÑOR, no nos trates según merecen nuestros pecados, ni según nuestras culpas nos castigues. V/. Señor, no te acuerdes de nuestras antiguas maldades: anticípense a favor nuestro cuanto antes tus misericordias; pues nos hallamos reducidos a extrema miseria. (Aquí se arrodilla). V/. Ayudanos, oh Dios salvador nuestro: y por la gloria de tu nombre, líbranos, Señor, y perdona nuestros pecados, por amor a tu nombre.

EVANGELIO Juan  4, 5-42
SEQUÉNTIA SANCTI EVANGÉLII SECÚNDUM JOÁNNEM
In illo témpore: venit Jesus in civitatem Samariæ quæ dicitur Sichar: juxta prǽdium quod dedit Jacob Joseph filio suo erat autem ibi fons Jacob. Jesus ergo fatigátus ex itínere sedebat sic super fontem. Hora erat quasi sexta. Venit mulier de Samaria haurire aquam. Dicit ei Jesus: «Da mihi bíbere.» (Discipuli enim ejus abierant in civitatem ut cibos emerent.) Dicit ergo ei mulier illa Samaritana: «Quomodo tu Judǽus cum sis, bibere a me poscis quæ sum mulier Samaritana? non enim coutuntur Judæi Samaritanis?» Respondit Jesus, et dixit ei: «Si scires donum Dei, et quis est, qui dicit tibi: Da mihi bibere tu forsitan petisses ab eo et dedisset tibi aquam vivam.» Dicit ei mulier: «Dómine, neque in quo haurias habes, et puteus altus est: unde ergo habes aquam vivam? Numquid tu maior es patre nostro Iacob, qui dedit nobis puteum, et ipse ex eo bibit et filii ejus et pecora ejus?» Respondit Jesus, et dixit ei: «Omnis qui bibit ex aqua hac sitiet iterum: qui autem biberit ex aqua quam ego dabo ei non sitiet in æternum, sed aqua, quam dabo ei, fiet in eo fons aquæ salientis in vitam æternam.» Dicit ad eum mulier: «Dómine, da mihi hanc aquam, ut non sitiam, neque veniam huc haurire.» Dicit ei Jesus: «Vade voca virum tuum et veni huc.» Respondit mulier et dixit: «Non habeo virum.» Dicit ei Jesus: «Bene dixisti quia non habeo virum: quinque enim viros habuisti. et nunc quem habes non est tuus vir: hoc vere dixisti.» Dicit ei mulier: «Dómine video quia propheta es tu. Patres nostri in monte hoc adoraverunt, et vos dicitis quia Jerosolymis est locus ubi adorare oportet.» Dicit ei Jesus: «Mulier, crede mihi, quia veniet hora, quando neque in monte hoc, neque in Jerosolymis adorabitis Patrem. Vos adoratis quod nescitis: nos adoramus quod scimus, quia salus ex Judæis est. Sed venit hora, et nunc est, quando veri adoratores adorabunt Patrem in spiritu et veritate. Nam et Pater tales quærit, qui adorent eum. Spiritus est Deus: et eos qui adorant eum in spiritu et veritate oportet adorare.» Dicit ei mulier: «Scio quia Messias venit (qui dicitur Christus). Cum ergo venerit ille nobis annuntiabit omnia.» Dicit ei Jesus «Ego sum qui loquor tecum.» Et continuo venerunt discipuli ejus: et mirabantur quia cum muliere loquebatur. Nemo tamen dixit: «Quid quæris, aut quid loqueris cum ea? Reliquit ergo hydriam suam mulier, et abiit in civitatem, et dicit illis hominibus: «Venite, videte hominem qui dixit mihi omnia quæcumque feci. Numquid ipse est Christus.» Exierunt de civitate et veniebant ad eum. Interea rogabant eum, discipuli, dicentes: «Rabbi, manduca.» Ille autem dixit eis: «Ego cibum habeo manducare quem vos nescitis.» Dicebant ergo discipuli ad invicem: «Numquid aliquis atulit ei manducare.» Dicit eis Jesus: «Meus cibus est ut faciam voluntatem ejus qui misit me, ut perficiam opus ejus. Nonne vos dicitis, quod adhuc quattuor menses sunt, et messis venit? Ecce dico vobis: Levate oculos vestros, et videte regiones, quia albæ sunt iam ad messem. Et qui metit, mercedem accipit, et congregat fructum in vitam æternam; ut, et qui seminat, simul gaudeat, et qui metit. In hoc enim est verbum verum: quia alius est qui seminat, et alius est qui metit. Ego misi vos metere quod vos non laborastis: alii laboraverunt, et vos in laborem eorum introistis.» Ex civitate autem illa multi crediderunt in eum Samaritanorum propter verbum mulieris testimonium perhibentis. Quia dixit mihi omnia quæcumque feci. Cum venissent ergo ad illum Samaritani, rogaverunt eum ut ibi maneret. Et mansit ibi duos dies. Et multo plures crediderunt propter sermonem ejus. Et mulieri dicebant: «Quia jam non propter tuam loquellam credimus: ipsi enim audivimus et scimus quia hic est vere Salvator mundi.»

Continuación del Santo Evangelio según San Juan

En aquel tiempo, llegó Jesús a una ciudad de Samaría llamada Sicar, cerca del campo que dio Jacob a su hijo José; allí estaba el pozo de Jacob. Jesús, cansado del camino, estaba allí sentado junto al pozo. Era hacia la hora sexta. Llega una mujer de Samaría a sacar agua, y Jesús le dice: «Dame de beber». Sus discípulos se habían ido al pueblo a comprar comida. La samaritana le dice: «¿Cómo tú, siendo judío, me pides de beber a mí, que soy samaritana?» (porque los judíos no se tratan con los samaritanos). Jesús le contestó: «Si conocieras el don de Dios y quién es el que te dice “dame de beber”, le pedirías tú, y él te daría agua viva». La mujer le dice: «Señor, si no tienes cubo, y el pozo es hondo, ¿de dónde sacas el agua viva?; ¿eres tú más que nuestro padre Jacob, que nos dio este pozo, y de él bebieron él y sus hijos y sus ganados?». Jesús le contestó: «El que bebe de esta agua vuelve a tener sed; pero el que beba del agua que yo le daré nunca más tendrá sed: el agua que yo le daré se convertirá dentro de él en un surtidor de agua que salta hasta la vida eterna». La mujer le dice: «Señor, dame esa agua: así no tendré más sed, ni tendré que venir aquí a sacarla». Él le dice: «Anda, llama a tu marido y vuelve». La mujer le contesta: «No tengo marido». Jesús le dice: «Tienes razón, que no tienes marido: has tenido ya cinco, y el de ahora no es tu marido. En eso has dicho la verdad». La mujer le dice: «Señor, veo que tú eres un profeta. Nuestros padres dieron culto en este monte, y vosotros decís que el sitio donde se debe dar culto está en Jerusalén». Jesús le dice: «Créeme, mujer: se acerca la hora en que ni en este monte ni en Jerusalén adoraréis al Padre. Vosotros adoráis a uno que no conocéis; nosotros adoramos a uno que conocemos, porque la salvación viene de los judíos. Pero se acerca la hora, ya está aquí, en que los verdaderos adoradores adorarán al Padre en espíritu y verdad, porque el Padre desea que lo adoren así. Dios es espíritu, y los que lo adoran deben hacerlo en espíritu y verdad». La mujer le dice: «Sé que va a venir el Mesías, el Cristo; cuando venga, él nos lo dirá todo». Jesús le dice: «Soy yo, el que habla contigo». En esto llegaron sus discípulos y se extrañaban de que estuviera hablando con una mujer, aunque ninguno le dijo: «¿Qué le preguntas o de qué le hablas?». La mujer entonces dejó su cántaro, se fue al pueblo y dijo a la gente: «Venid a ver un hombre que me ha dicho todo lo que he hecho; ¿será este el Mesías?». Salieron del pueblo y se pusieron en camino adonde estaba él. Mientras tanto sus discípulos le insistían: «Maestro, come». Él les dijo: «Yo tengo un alimento que vosotros no conocéis». Los discípulos comentaban entre ellos: «¿Le habrá traído alguien de comer?». Jesús les dice: «Mi alimento es hacer la voluntad del que me envió y llevar a término su obra. ¿No decís vosotros que faltan todavía cuatro meses para la cosecha? Yo os digo esto: levantad los ojos y contemplad los campos, que están ya dorados para la siega; el segador ya está recibiendo salario y almacenando fruto para la vida eterna: y así, se alegran lo mismo sembrador y segador. Con todo, tiene razón el proverbio: uno siembra y otro siega. Yo os envié a segar lo que no habéis trabajado. Otros trabajaron y vosotros entrasteis en el fruto de sus trabajos». En aquel pueblo muchos samaritanos creyeron en él por el testimonio que había dado la mujer: «Me ha dicho todo lo que he hecho». Así, cuando llegaron a verlo los samaritanos, le rogaban que se quedara con ellos. Y se quedó allí dos días. Todavía creyeron muchos más por su predicación, y decían a la mujer: «Ya no creemos por lo que tú dices; nosotros mismos lo hemos oído y sabemos que él es de verdad el Salvador del mundo».


OFERTORIO Salmo 5, 3-4
INTÉNDE VOCI oratiónis meæ, Rex meus et Deus meus: quóniam ad te orábo, Dómine.
ATIENDE a la voz de mis suplicas, oh mi Rey y Dios mío: porque a ti enderezare mi oración, Señor.

SECRETA
RÉSPICE, QUǼSUMUS, Dómine, propítius ad múnera quæ sacrámus: ut tibi grata sint et nobis salutária semper exsístant. Per Dominum Jesum Christum, Filium Tuum, qui Tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti, Deus…
TE ROGAMOS, Señor, que mires propicio los dones que te consagramos, a fin de que sean agradables para ti y saludables siempre para nosotros. Por nuestro Señor Jesucristo, tu Hijo, que contigo vive y reina en la unidad del Espíritu Santo y es Dios…

PREFACIO
VERE DIGNUM et iustum est, æquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias ágere: Dómine, sancte Pater, omnípotens ætérne Deus: Qui corporáli jejúnio vítia cómprimis, mentem élevas, virtútem largíris, et præmia: per Christum Dóminum nostrum. Per quem majestátem tuam laudant Angeli, adórant Dominatiónes, tremunt Potestátes. Cæli cælorúmque Virtútes, ac beáta Séraphim, sócia exsultatióne concélebrant. Cum quibus et nostras voces, ut admítti júbeas deprecámur, súpplici confessióne dicéntes:
EN VERDAD es digno y justo, equitativo y saludable, darte gracias en todo tiempo y lugar, Señor, santo Padre, omnipotente y eterno Dios, que, por el ayuno corporal, domas nuestras pasiones, elevas la mente, nos das la virtud y el premio, por Jesucristo nuestro Señor, por quien alaban los Ángeles a tu majestad, la adoran las Dominaciones, la temen las Potestades y la celebran con igual júbilo los Cielos, las Virtudes de los cielos y los bienaventurados Serafines. Te rogamos que con sus voces admitas también las de los que te decimos, con humilde confesión.

COMUNIÓN Juan 4, 13-14
QUI BÍBERIT aquam, quam ego dabo ei, dicit Dóminus, fiet in eo fons aquæ saliéntis in vitam ætérnam.
EL QUE bebiere del agua que yo le daré, dice el Señor, tendrá  dentro de sí un manantial de agua que manara hasta la vida eterna.

POSCOMUNIÓN
HUJUS NOS, Dómine, percéptio sacraménti mundet a crimine: et ad cœléstia regna perdúcat. Per Dominum Jesum Christum, Filium Tuum, qui Tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti, Deus, per omnia saecula saeculorum. Amen.
HAZ, SEÑOR, que la percepción de este sacramento nos purifique de todos los crímenes y nos conduzca al reino celestial. Por nuestro Señor Jesucristo, tu Hijo, que contigo vive y reina en la unidad del Espíritu Santo y es Dios por los siglos de los siglos. Amén

ORACIÓN SOBRE EL PUEBLO
ORÉMUS.
Humiliáte cápita vestra Deo.
PRÆSTA, QUǼSUMUS, omnípotens Deus: ut, qui in tua protectióne confídimus, cuncta nobis adversántia, te adjuvánte, vincámus. Per Dominum Jesum Christum, Filium Tuum, qui Tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti, Deus, per omnia saecula saeculorum. Amen.
OREMOS.
Humillad ante Dios vuestras cabezas
TE SUPLICAMOS, oh Dios todopoderoso, nos concedas que quienes confiamos en tu protección venzamos con tu ayuda todas nuestras adversidades. Por nuestro Señor Jesucristo, tu Hijo, que contigo vive y reina en la unidad del Espíritu Santo y es Dios por los siglos de los siglos. Amén